بررسی میزان ریزنشت باکتریایی در محل اتصال اباتمنت به فیکسچر iti هنگام استفاده از اباتمنت های iti، oio, osstet

مقدمه و هدف: یکی از شایع­ترین نگرانی­ها در زمینه استفاده از پروتزهای متکی بر ایمپلنت، ریزنشت باکتریایی در ناحیه اتصال فیکسچر و اباتمنت است. هدف این مطالعه، ارزیابی میزان ریزنشت باکتریایی در محل اتصال اباتمنت به فیکسچر iti هنگام استفاده از اباتمنت­های dio, osstem, iti است.  مواد و روش­ها: 30 عدد فیکسچر iti براساس نوع اباتمنت مورد استفاده به سه گروه تقسیم شدند. در گروه اول 10 اباتمنت iti، در گروه دوم 10 اباتمنت dio و در گروه سوم 10 اباتمنت osstem با طول و قطر مشابه به فیکسچر­ها متصل شدند؛ همچنین از هر گروه 2 عدد فیکسچر و اباتمنت اضافه تهیه­شده، به دو زیر گروه تقسیم­شدند. در زیر گروه کنترل مثبت، فیکسچرها و اباتمنت­ها بدون اینکه به هم متصل شوند در محلول باکتریایی قرار­داده­شدند و در زیر گروه دوم نیز بدون اتصال در محلول نرمال سالین قرار­داده­شدند؛ همچنین نمونه­ها در سایر گروه­ها در ویال­های حاوی محیط کشت آغشته به باکتری استرپتوکوکوس فکالیس قرار­گرفته، سپس همه نمونه­ها به مدت پنج روز تحت انکوباسیون قرار­داده­شدند و پس از خارج­کردن از ویال­ها، تمامی اباتمنت­ها از فیکسچرها جدا­شده، به مدت 30 ثانیه در محلول نرمال سالین ورتکس شدند؛ سپس 1/0 میلی­لیتر از محلول حاصل، در محیط کشت مخصوص باکتری استرپتوکوکوس فکالیس قرار­داده­شد و پس از دو روز انکوباسیون، تعداد کلونی­های موجود برای هر­یک از فیکسچرها و اباتمنت­ها شمارش شدند.    نتایج: میانگین تعداد کلونی­ها به­ترتیب برای اباتمنت و فیکسچر در گروه اول 6/13 و 20، در گروه دوم 9/21 و 9/28،​ در گروه سوم 2/26 و 9/35، در گروه کنترل مثبت 3/152 و 3/178 و در گروه کنترل منفی 0 (صفر)، شمارش­شد. اختلاف تعداد کلونی­ها میان گروه اول و دوم معنی­دار نبود ولی میزان ریزنشت میان گروه اول و سوم، تفاوتی معنی­دار را نشان­ می­داد.   نتیجه گیری:​ با توجه به نتایج مطالعه حاضر، تطابق اباتمنت­های dio روی فیکسچرهای iti قابل­قبول است؛ ولی این مسئله درباره اباتمنت­های osstem صدق­نمی­کند و استفاده از این اباتمنت­ها روی فیکسچرهای iti پیشنهاد­ نمی­شود.